Ο πατέρας του ήταν πλούσιος γαιοκτήμονας της περιοχής κι έδωσε στο νεαρό Γκίντιον πλούσια μόρφωση. Μετά την αποφοίτησή του από το Λύκειο μετέβη στη Γερμανία, όπου σπούδασε ηλεκτρολόγος-μηχανολόγος στο Πολυτεχνείο του Μπίγκεν. Μόλις πήρε το πτυχίο του, μετακόμισε στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αρχικά, ο Σούντμπακ δούλεψε στην εταιρεία Westinghouse και από το 1906 στην Universal Fastener Company , η οποία κατασκεύαζε βίδες, καρφιά και συνδετήρες.
Το 1909 παντρεύτηκε την κόρη του αφεντικού του Ελβίρα Άρονσον και ανέλαβε αρχισχεδιαστής της εταιρείας. Από το 1906 έως το 1914 ασχολήθηκε με την εξέλιξη του φερμουάρ, στην οποία αφιερώθηκε ψυχή τε και σώματι μετά τον θάνατο της γυναίκας του, το 1911.
Ο Σούντμπακ στηρίχθηκε στις ανακαλύψεις παλιότερων μηχανικών, όπως των Ιλάιας Χάου, Μαξ Γουλφ και Γουίτκομπ Τζαντσον.
Το 1914 παρουσιάζει ένα μηχανισμό με την ονομασία «Hookless No.2», που αποτελείται από δύο σειρές δοντιών και μια λαβή - οδηγό, η οποία, όταν σύρεται προς τη μια πλευρά, κουμπώνει αναγκάζοντας το κάθε δόντι να μπει ανάμεσα στα δύο απέναντί του. Όταν η λαβή - οδηγός σύρεται προς την αντίθετη πλευρά, τα δόντια απελευθερώνονται και ο μηχανισμός ανοίγει. Είναι το φερμουάρ, όπως το γνωρίζουμε σήμερα. Αρχικά, χρησιμοποιήθηκε στις μπότες, αντί του άγκιστρου και από τη δεκαετία του ‘30 στα παντελόνια, τα φορέματα και αργότερα στις βαλίτσες.
Στις 20 Μαρτίου 1917 έλαβε δίπλωμα ευρεσιτεχνίας για το φερμουάρ του αυτό, που το παρουσίασε με την ονομασία «Αποσπάσιμος Συνδετήρας» (Separable Fastener). Επίσης, σχεδίασε τη μηχανή για την κατασκευή του νέου φερμουάρ.
Ο Γκίντιον Σούντμπακ πέθανε πάμπλουτος στις 21 Ιουνίου 1954, σε ηλικία 74 ετών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου